Dinsdag 27 april, 4u ’s ochtends. Het is doodstil in de straten van centrum Brussel. Het openbaar vervoer rijdt niet en ook de koffiebar waar menig Dansaertvlaming zijn matcha latté gaat halen is nog gesloten. De bedelaar aan de KBC slaapt door de coronacrisis voorlopig elders en heeft zijn plekje verlaten. Plots hoor ik twee paar voetstappen.

We moeten niet terug naar normaal, normaal werkte niet’

Ik zie twee gemaskerde figuren gejaagd over de kasseien op de Graanmarkt stappen. In het midden van de Dansaertstraat zie ik ze plots stoppen, om zich heen kijken en iets op de grond leggen. Ik kom wat dichterbij en zie dat één van hen een spuitbus uit zijn diepe jaszak heeft gehaald. Pssshhhhhhhhh weerklinkt het, wanneer hij met zijn oranje spuitbus over de kartonnen stencils van zijn vriend heen spuit. Wanneer iets verderop een politiesirene door de Brusselse straten galmt, begint de ene de stencils op te rapen terwijl de ander nog vlug de zin afmaakt. De sirene lijkt te naderen en de jongens zetten het op een lopen. Niets te vroeg zo blijkt, want een politiecombi rijdt net de straat in. Twee agenten stappen uit en kijken verbaasd naar wat er in grote, feloranje letters op het wegdek staat: ‘We moeten niet terug naar normaal, normaal werkte niet.’

Het zijn deze woorden die enkele dagen later in mijn hoofd blijven nazinderen, wanneer ik begin aan mijn alternatieve stage. Dit jaar geen BOZAR voor mij, geen gesprekje met Paul Dujardin tijdens de lunchpauze en al helemaal geen bezoekjes aan scholen voor het project Singing Brussels. Neen, dankzij de coronacrisis loop ik nu stage in mijn logeerkamer, hou ik vooral gesprekjes met de duif die dagelijks aan mijn raam komt zitten en zijn mijn enige bezoekjes die aan het toilet. Om maar te zeggen: een stage bij het TRM Creative Lab is niet direct de start van de blitzcarrière waar menig student van droomt.

Hub Cultuur

Ik kies uiteraard direct voor de hub Cultuur en begin mij met mijn lotgenoten alvast wat in te lezen in de materie. Een week later ontmoeten we onze opdrachtgever voor de eerste keer.“Ik wil graag dat jullie iets veranderen’, zegt hij, ‘Dat jullie voor een keer bottom-up werken en perspectief kunnen bieden voor Brussel.’Alhoewel we met twaalf studenten zijn, blijft het toch even verdacht stil in de zoom-chat. Zomaar iets veranderen? Wij? Hoe beginnen we daaraan? En kúnnen we dat überhaupt wel? In mijn hoofd hoor ik weer het gesis van de oranje spuitbus en het bericht dat we niet zomaar de wereld moeten aanvaarden zoals ze is. Ze verandert voortdurend. En corona zorgt voor een momentum waar alles even stilstaat en geeft ons de tijd om als samenleving na te denken over waar we mee bezig zijn. Ik druk de zoom-microfoon in en neem het woord. Tijd om iets te veranderen!

Studio.cult.bxl

Enkele weken later zit ik voor het eerst sinds lang weer op de trein naar Brussel. Ik ben intussen allang niet zomaar een stagiaire meer. Ik ben medeoprichter van Studio.cult.bxl, een collectief dat de Brusselse cultuursector een stem geeft en een platform biedt waar zonder barrières gedroomd kan worden over een beter Brussel. Samen met drie anderen beheer ik alle sociale mediakanalen van de taskforce en creëer ik grafisch materiaal om te posten. Daarnaast ben ik actief rond de thema’s cultuur en publieke ruimte. Voor cultuur interviewde ik Bjorne Baeten, een nieuw gezicht dat actief is bij cultuurhuis PILAR en ondanks haar jonge leeftijd al heel wat prestaties op haar palmares heeft staan. In het interview peilde ik naar haar toekomstbeelden voor Brussel, die dan later gebundeld zullen worden met de ideeën van andere opiniemakers uit het culturele veld. Voor publieke ruimte, het andere thema waarrond ik actief ben, ligt de werkwijze in dezelfde lijn. Al leek het ons hiervoor interessanter om letterlijk het terrein in te trekken om toekomstvisies te verzamelen. Dat is meteen ook de reden waarom ik op de trein zit.

#RedrawBXL

Vandaag vindt onze eerste #RedrawBXL-actie plaats. De bedoeling is om een hele namiddag het Ninoofseplein te bezetten en de lokale bevolking te vragen om hun toekomstdromen voor Brussel te tekenen of neer te schrijven. Eerder lieten we kinderen ook al foto’s van Brussel hertekenen en haalden we aan de hand van focusgroepen de belangrijkste elementen uit hun tekeningen. Het is geen toeval dat veel tekeningen fel groen kleuren, dat er plaats is voor mensen om elkaar te ontmoeten en dat er geen auto’s, maar wel ziplines en krokodillentrams worden getekend. Ik ben dus zeer benieuwd naar de resultaten van #RedrawBXL. Zien de inwoners van Molenbeek ook een toekomst met veel alternatieve verplaatsingsmiddelen en groen? Wonen we binnenkort in flatgebouwen met verticale tuinen en een gezellige rooftopbar als ontmoetingsplek? Of rijden we na de coronacrisis weer duchtig met de auto over de nieuwe fietspaden heen, vergetend dat ze er ooit waren?

Zelf blijf ik denken aan de oranje woorden en hoop ik stiekem dat de Molenbekenaren ze ook gelezen hebben.

P.S. Wil jij ook meedromen over een beter Brussel op vlak van nachtleven, cultuur en publieke ruimte? Volg @studio.cult.bxl dan zeker op Instagram en Facebook en blijf op de hoogte van alle interviews, acties en videoreportages. Onze eerstvolgende #RedrawBXL-actie vindt plaats op 10 juni. Kom gerust even langs of teken thuis jouw toekomstdromen en deel ze met @studio.cult.bxl onder de hashtag #RedrawBXL! Tot binnenkort!

-Yana Boonen