Twee zussen aan het woord vandaag: Roxane & Alix de Chaffoy. Ze studeren beiden in Antwerpen en zitten samen op kot. Roxane studeert Toegepaste Psychologie aan Thomas More en Alix studeert Eventmanagement aan de Karel de Grote Hogeschool. Roxane zit in haar eerste jaar en Alix in haar laatste. Ook interview ik Honeylet Perez, een studente Toerisme- en Recreatiemanagement aan de VIVES Hogeschool te Brugge die in haar derde jaar zit. Zij spreekt over haar stage-ervaring.
Hoe ervaar je les van thuis uit?
Roxane: In het begin, dacht ik dat thuis les krijgen ‘nice’ ging zijn. In het begin van de lockdown nam ik een tijdje ‘vakantie’ en ben pas later begonnen aan mijn taken en opdrachten. Daardoor is alles beginnen opstapelen, waardoor ik opeens met immens veel werk zat. Dat was een fout van mij. Als je naar school gaat heb je soms maar één les per dag. Nu met die online lessen, staan er soms meerdere lessen online per dag en er komen er steeds meer bij. Ik heb dus een tandje bij moeten steken.
Alix: Ondanks dat je veel meer tijd hebt, merk ik wel op dat je toch in een soort van tijdsnood zit. Voor de examens is het ook echt niet aangenaam. We hebben nog steeds geen informatie over wat er nu gaat gebeuren. Sommige docenten nemen hun lessen wel op, zodat je die achteraf terug kan bekijken, maar anderen doen dat weer niet.
Als ik zelf een tip mag geven: weet dat je aan taken meer hebt. Je leert meer uit een diepgegronde taak met je theorie ernaast, vooral in deze tijd.
Wat is het grootste verschil met daadwerkelijk naar de les gaan?
Roxane: Thuis zit je boven op je kamer, terwijl in de aula je ook de anderen ziet werken. Anderen zien werken, doet mij ook werken. Als de docent bijvoorbeeld een belangrijk stuk aan bod laat komen, zegt die dat ook en zo weet ik dat ik dat zeker moet kennen voor mijn leerstof. Online is dat niet zo.
Alix: Als je naar school gaat, weet je van wanneer tot wanneer je les hebt en daarna is het afgesloten. Hier voelt het alsof het maar blijft duren. Sommige docenten zetten om 7u iets online, anderen nog om 22u. Het is ook echt een wirwar van dingen. De ene docent doet live een les, de andere plaatst filmpjes of geeft taken. Ik heb ook nog een vak uit het eerste jaar, waarvoor ik echt aanwezig moet zijn in de les. Maar online snap ik er niets van.
Wat mis je het meest aan effectief naar de les gaan?
Roxane: Ik heb over het algemeen veel liever les. Ik mis het sociaal contact, zit graag in de aula en als je naar de les gaat weet je ‘maandag is een zware dag, dinsdag minder’. Nu weet je soms niet wat te verwachten.
Alix: Ik heb nogal last van uitstelgedrag, waardoor alles zich blijft opstapelen. Ik mis naar de les gaan, niet enkel voor het sociaal contact, maar ook gewoon voor de lessen zelf, omdat ik voor sommige vakken wel echt lessen nodig heb. Voor degenen die zo een les ‘skippen’, is dat leuk, maar ik heb bepaalde lessen wel echt nodig.
Wat vind je het leukste aan uw richting?
Roxane: Ik vind alles leuk aan mijn richting. Ik kom veel meer te weten en heb het gevoel dat ik ’rijker’ word qua kennis. De manier hoe dat mensen in elkaar zitten, hoe ze op bepaalde dingen reageren, ziektes die ze kunnen hebben. Dat boeit mij.
Honeylet: Nog voor het einde van mijn schoolcarrière in het middelbaar, had ik al besloten dat ik toerisme wou studeren. Ik heb altijd al een grote passie gehad voor diverse culturen, landen en reizen. Hierdoor was dit een voor de hand liggende studierichting voor mij. Bovendien zijn de jobmogelijkheden na deze opleiding zeer divers.
Hoe ga je om met de lockdown?
Roxane: Op bepaalde momenten voel ik me nutteloos, waardoor ik geen zin heb om voor school te werken. Ik kijk veel tv. Soms heb ik het gevoel dat het verloren dagen zijn, maar soms ben ik wel gemotiveerd om voor school te werken.
Alix: Het uitslapen vind ik leuk, geen stress en geen verplichtingen. Het sociaal contact en mijn hobby’s mis ik wel. Het gevoel van op reis kunnen gaan, wanneer je maar wil, mis ik ook. Ik mis gewoon het normale leven.
Honeylet: Tegenwoordig is het nieuws rond het coronavirus een dagelijkse kost geworden. Op alle mogelijke momenten worden we erover geïnformeerd. Na mijn terugkomst in België, was ik zeker ‘down’, omdat ik uiteraard graag mijn buitenlandse stageperiode wou volmaken. De eerste dagen waren dan ook moeilijk voor mij. Ook omdat ik twee weken lang binnen moest blijven en al het fysieke contact met familie en vrienden moest vermijden. Gelukkig heeft deze pandemie mij wel nieuwe persoonlijke perspectieven gegeven. Het heeft me nog meer tot inzicht gebracht, dat we heel veel zorg moeten dragen voor onze gezondheid en dat we meer moeten genieten van de kleine momenten en zaken in het leven. Ook al zijn het moeilijke en donkere tijden, deze periode zal zeker na x-aantal maanden voorbij zijn. Hopelijk halen we er allemaal toch iets positiefs uit, zowel op mentaal als op fysiek en spiritueel vlak.
Hoe had jij verwacht dat je eerste jaar er ging uit zien?
Roxane: Minder herexamens… Ik heb het eerste semester onderschat. Nu weet ik dat ik doorheen het jaar meer moet doen voor school en niet last minute nog beginnen.
Hoe ervaar je je vrijwilligerswerk en hoe verliep de thuiskomst van je buitenlandse stage?
Honeylet:
Als laatstejaarsstudente toerisme keek ik uiteraard uit naar mijn buitenlandse stage om mijn driejarige opleiding af te sluiten. Na een relatief vlotte en gemakkelijke aanwerving, kon ik van start gaan in een DMC kantoor in Malta. Jammer genoeg was mijn verblijf op het eiland van korte duur. Door de snelle opkomst van het coronavirus in diverse landen en regio’s in Europa, besloot ik in samenspraak met mijn school en mijn stageplaats om terug naar België te vliegen. Na een kort verblijf van exact drie weken, vertrok ik met een gemengd en vooral droevig gevoel terug naar Brussel. Eenmaal aangekomen op de luchthaven was ik verbaast dat de aangekomen reizigers op geen enkel vlak gecontroleerd werden op het virus. Het was ook opmerkelijk dat heel wat mensen de ‘social distancing’-regel niet in acht namen. Het is uiteraard een heel surreëel en ongekende situatie voor heel wat naties en mensen. Dit merkte ik zeker op tijdens de voorbije weken hier in België. Alle normale en dagdagelijkse routines zijn plotseling niet meer voor de hand liggend. Het is een wereldwijde crisis met een ongekende einddatum, dat een grote invloed en greep heeft op het leven van iedereen.
Aangezien deze situatie zeer onvoorspelbaar is, zijn alle buitenlandse stagiaires terug naar België gevlogen. Bovendien hebben de meeste stagiaires geen werk en stageplaats meer, omdat de toerismesector een grote deuk krijgt door COVID-19. Hierdoor zijn onze docenten op zoek gegaan naar nieuwe opties voor ons. Het resultaat was het volgende: een schrijfopdracht rond de impact van het coronavirus op de toerismesector of van start gaan als vrijwilliger in de ruime zorgsector. Na wat aarzelen, heb ik toch besloten om van start te gaan als een crisisvrijwilligster in een woonzorgcentrum (WZC). Uiteraard is dit een risicovolle beslissing, maar persoonlijk vind ik het een meerwaarde om een steentje bij te dragen in de zorgsector, waar alle helpende handen welkom zijn en geapprecieerd worden. Momenteel werk ik ongeveer twee weken in het WZC. Als vrijwilliger moeten wij hoofdzakelijk logistieke taken uitvoeren.
Journalist: Nikita Vanfroyenhoven
Taalredacteurs: Hayk Sahakyan en Marika Temmerman
