Ben je het beu om “in uw kot” te blijven? Beginnen de coronamaatregelen zwaar te wegen? Gelukkig mag je met dit aangenaam lenteweertje wel nog fietsen. Een ideale manier om de verborgen plekjes in jouw buurt te ontdekken, zijn de fietsknooppunten. In deze blogpost deel ik mijn eigen ervaring met zulke knooppunten. Voor ik hiermee start zal ik een beetje informatie geven.
Dit ingenieus systeem is bedacht door een Limburgse mijnwerker. Vlaanderen telt maar liefst 12.000 kilometer aan bewegwijzerde fietspaden door middel van de typische fietsknooppuntborden. Je vindt er dus zeker ééntje in jouw buurt. Online vind je verschillende websites, waarmee je zelf jouw route kan samenstellen.
Na een lange winterslaap besloot ik dus mijn stalen ros ook eens van stal te halen. In mijn gemeente zijn ook een paar fietsknooppunten te vinden, dit had ik niet verwacht. Ik kies voor een tocht langs de Schelde en de Dender. Met de nummertjes aan mijn stuur vertrek ik op avontuur. De eerste kilometers rijd ik langs lintbebouwing, want ja de Belg heeft een baksteen in zijn maag. Als ik het veld word ingestuurd, merk ik dat achter deze huizen er zich een mooi, groen landschap verborgen houdt.
Met de zon op mijn gezicht en de wind in mijn haren, vergeet ik even alle lockdown problemen. Af en toe zoeft een wielrenner voorbij, ik hou mijn eigen tempo. Na een tiental kilometer fietsen, word ik weer wakker geschud uit mijn droom. De veerdienst die me naar de overkant van de Schelde zou brengen, ligt stil door het gevreesde virus. Daar sta ik dan. Wat nu? Gelukkig heb ik mijn smartphone op zak, waardoor ik een nieuw traject in elkaar kan flansen. Dit maakt mijn fietstocht ongeveer 15 kilometer langer. Mijn uitgangspunt van 22 kilometer wordt algauw 37. Onderweg spot ik wandelaars, mensen die de hond uitlaten en fietsers. Ze houden zich allemaal aan de voorgeschreven regels. Leuk om te zien dat iedereen zo solidair is.
Om terug naar huis te keren, bevind ik me nog altijd aan de andere kant van de Dender. De veerdienst kan me niet helpen, maar de Tijssluis in Dendermonde brengt de oplossing. Eénmaal aan de overkant, fiets ik richting thuis. Mijn rijsnelheid en suikerspiegel zijn aan het dalen. Dat besef komt er nadat twee oudere dames me voorbijfietsen, met hun elektrische fiets welteverstaan.
Ik ben aangenaam verrast door de schoonheid van de landschappen in mijn omgeving. Je moet dit zeker zelf eens uitproberen. Een belangrijke tip in deze coronatijden: vergeet geen drankje en versnapering, want een terrasje doen, zit er voorlopig nog niet in!
Geschreven door L. Aelbrecht
