Let’s Meet in Oostende

Laat een nieuwe wereld voor je open gaan en ontdek samen met mij de boeiende MICE-industrie aan de hand van mijn stage bij Meet in Oostende.

Coucou, je m’appelle Savannah Aelbrecht, j’ai 21 ans, je suis en dernière année de gestion du tourisme et des loisirs et je suis une passionnée du secteur MICE. Voor degene deze term onbekend klink, zal ik hem eerst wat kort toelichten. De term MICE staat eigenlijk voor Meetings, Incentives, Conventions en Events. Deze sector leunt dus het best aan bij de business travel of bleisure, het is dus in geen enkel geval een sector binnen het leisure gedeelte van toerisme. 

Mijn passie voor deze sector werd eigenlijk aangewakkerd door de lessen Meeting Industry en Destination Management die we kregen van mevrouw Van Leeuw. 

Vanaf de eerste weken werd ik meteen ondergedompeld in het gehele werkproces. Ik werd dan ook meer dan welkom geheten door het kleine team van Meet in Oostende. 

Pendant mon stage, on m’a confié diverses tâches, notamment la traduction de textes du néerlandais vers le français ou vers l’anglais. Je devais également corriger certaines erreurs sur le site, puis, bien sûr, les ajuster et les corriger dans les trois langues.

Ik kreeg ook de taak om twee keer in de week de Facebook- en Instagram-posts te schrijven en te publiceren. Verder mocht ik een aantal keren het veld in door een verschillende site inspections bij te wonen. Deze gingen door bij onze bestaande of nieuwe partners waar we mee wilden samenwerken om goed op de hoogte te blijven van hun aanbod en faciliteiten.

Après quelques semaines de stage, j’avais déjà plus de responsabilités et j’étais autorisé à envoyer les devis directement aux clients. C’était un sentiment tellement agréable de savoir que mes collègues me faisaient confiance.

Ik nam dan ook mijn werk op de stage ter harte en deed uitermate mijn best.

Mijn mooiste herinnering aan de stage bij Meet in Oostende was het bijwonen van een evenement in het majestueuze Fort Napoleon. Dit evenement was een samenwerking met Brasserie Fort Napoleon, het Fort zelf en onze partner Event Masters. Deze dag stond dan ook volledig in het teken van een teambuilding activiteit die we in ons programma aanbieden. L’activité principalement promue à cette occasion était l’Évasion du Fort Napoléon. Il s’agissait d’une série d’activités diverses, dont la lecture du braille, un Memory géant auquel tous les candidats pouvaient jouer ensemble, un casse-tête, etc.

Indien je gefascineerd bent door alles wat met business travel, events, meetings enzovoort te maken heeft, raad ik je zeker en vast een stage aan in een convention bureau. Het is een goed begin om kennis te maken met de MICE-industrie en zal een mooie basis zijn voor je latere job in de sector. 

Achter de schermen van Pairi Daiza op stage

Pairi Daiza, deze plek doet jong en oud dromen. Je vindt hier dieren van over de hele wereld terug allemaal op éénzelfde plek. Deze dieren zijn in een groen en rustgevend kader terug te vinden. Pairi Daiza differentieert zich van andere parken omdat het daarnaast ook gekend is voor de doordachte authentieke architectuur en de mooi verzorgde tuinen die ook allerlei exotische planten bevatten. Daarnaast is het mogelijk om een onvergetelijke overnachting te beleven met zicht op dieren zoals beren, wolven, pinguïns, walrussen, de ijsbeer of de tijger. Ook als bedrijf kan je naar Pairi Daiza komen om bijvoorbeeld een teambuilding of een familiedag te organiseren. In dit blogbericht kom je meer te weten over hoe de stage in de richting past en wat mijn taken zijn.

De ijsbeer in Pairi Daiza

Le nom de la formation “Gestion du tourisme et des loisirs” est tout à fait approprié pour ce stage.

A Pairi Daiza, les touristes viennent, et parfois de très loin (Amérique du Nord, Espagne, Madagascar, Marseille, Monaco, etc.) Ces personnes viennent en famille ou avec la société. Par exemple, des personnes de Madagascar sont venues assister à un séminaire à Pairi Daiza. À ce moment-là, je vois qu’il y a aussi le “Bleisure” à Pairi Daiza, voir la théorie du livre sur le terrain est certainement une grande valeur ajoutée.

Recreatie is in Pairi Daiza het allerbelangrijkste, hoewel er ook toeristen komen, zijn er vooral mensen uit België die een dagje in Pairi Daiza komen recreëren.

Management zit evenals in de stage verwerkt, ik krijg de kans als “eventmanager” om de teambuildings en de famile-dagen te managen.

Mais quelles sont exactement mes tâches quotidiennes ? En général, c’est moi qui fais les propositions et les confirmations pour les entreprises qui veulent organiser un événement à Pairi Daiza. Je lis les e-mails pour savoir ce que veulent les entreprises et ensuite je fais une offre personnalisée. S’ils sont d’accord avec le programme et les prix, je fais une confirmation. Il s’agit d’une sorte de contrat qu’ils doivent signer pour confirmer officiellement qu’ils acceptent également les conditions de Pairi Daiza.

Je m’acquitte de ces tâches à un bureau partagé avec mes sympathiques collègues. Depuis le bureau, nous avons une vue sur les chèvres (voir photo). Sur la photo de droite, vous pouvez voir la porte d’un tel bureau où nous travaillons. Toute la journée, vous pouvez entendre les chèvres bêler et parfois vous pouvez même les voir naître.

Pairi Daiza staat ook bekend om de authentieke architectuur in het park, deze tempel is daar een voorbeeld van.

De andere helft van de tijd cross ik door het park van 75 hectare om de teambuildings van de bedrijven in goede banen te leiden. Concreet leg ik de teambuildingactiviteit uit, geef ik het schema van de dag, kom ik rond de middag vragen of alles goed verloopt, verbeter ik de quizzen en deel ik de prijzen uit aan het winnende team. De allereerste dagen mocht ik zelf ook een nieuwe quizz maken waarbij ik dan alle uithoeken van het park heb gezien en het park veel beter heb leren kennen.

Waarom je stage doen in een ontwikkelingsland?

3 maanden geleden vertrok ik met een klein hartje, maar vol goede moed naar Ecuador. Lees hier over mijn eerste ervaringen en avonturen.

Op de top van de Montaña.

Ik ben Lies Neyens, 21 jaar en afkomstig uit Wijchmaal-Peer in Limburg. Wijchmaal-Peer is een klein dorpje, of op z’n Vlaams zou men ook wel eens boerengat zeggen. Ik verblijf momenteel in San Roque, in de provincie Manabí, in Ecuador. Mijn beeld over zo’n een boerengat is heel wat veranderd, want hier zit ik echt afgesloten van de buitenwereld. Hieronder vertel ik wat meer over mijn (eerste) ervaringen en avonturen.

Waarom Ecuador?

Ik ben, hier in San Roque, mijn derdejaars stage bij Diosa de la Montaña aan het vervullen. Eén ding was voor mij, bij de keuze van een stageplaats, zeker; ik moest en zou naar het buitenland gaan. Dankzij de stagebeurs, georganiseerd door TRM, leerde ik Christel en Marco kennen. Christel en Marco vertelden, vol enthousiasme, over hun nieuw project in Ecuador. Ik was meteen mee met hun verhaal, al was de bestemming voor mij redelijk onbekend. Vaak denkt men, bij ontwikkelingslanden, aan Afrikaanse landen. En ook ik, daar ga ik niet over liegen, wist niet dat Ecuador een ontwikkelingsland was. Ik ben echter iemand die heel leer-/nieuwsgierig is; het liefst van al leer ik nieuwe landen en culturen kennen. De keuze was voor mij dus snel gemaakt.

Cabaña Diosa de la Montaña

Eerste indruk?

Although I had a great guidance by our school and by Christel and Marco, I still left for Quito, without really knowing what was waiting for me. I now knew that Ecuador was a developing country, but I had never been to a developing country before. So I didn’t have clear expectations, so I left with a small heart, but with a lot of courage.

De eerste dagen in Ecuador, op weg naar onze eindbestemming San Roque, waren voor mij moeilijk. Ik had me op geen enkele manier kunnen voorbereiden op wat ik onderweg zag. Ik denk dat die dagen benoemd kunnen worden als mijn cultuurshock. Ik besloot om mijn gevoelens op papier te noteren, aangezien ik ze met niemand kon delen. Dit zijn enkele van de woorden die ik toen opschreef:

“Amai!”

“Wauw, misschien kan ik toch beter Spaans dan ik dacht!”, “…Of toch niet.”

“Wauw, zo mooi.”

“Wauw, zo anders…”

“Wauw, what did I sign up for?”, …

Eens aangekomen in San Roque werd ik opnieuw overweldigd met deze gevoelens. Ik schreef het volgende neer:

“Nog 16 weken… Doorzetten & trots zijn op u zelf.”

However, that “carrying on”-part got much easier, really quickly. I got to know the people I was going to live with, in the next months and those mixed feelings where left behind fairly quickly. This experience became life-changing.

Rivierentocht in de plaatselijke rivier.

Waarom stage in een ontwikkelingsland?

Als ik terugkijk op de afgelopen maanden, merk ik dat ik veel bijleerde. Niet alleen op vlak van mijn stage, maar vooral ook op vlak van mezelf. Ik zou deze ervaring voor geen geld – of in dit geval ziekte – in de wereld willen inwisselen. Aan iedereen die op zoek is naar een stageplaats, raad ik aan om een stapje buiten je comfortzone te zetten. Kies voor die stageplaats in het buitenland, maar vooral; kies voor die stageplaats waar jouw inbreng zoveel meer betekent dan cijfertjes alleen.

In my next blog post you can read about all the things that I’ve already learned here.

Fáilte go hÉirinn! (Welcome to Ireland!)

In this blogpost, I would like to tell all of you about the amazing time that I am having right now, interning in the beautiful Ireland. This is already my second internship here at EazyCity Dublin, an accommodation agency (and actually so much more…) located in the heart of Dublin City.

Vorig jaar koos ik ervoor om 3 maanden te vertoeven in dit pittoreske stadje en dit jaar – voor mijn tweede stage – kwamen daar nog eens vier maanden bij. Ik bleek maar niet genoeg te krijgen van dit bedrijf en deze wondermooie hoofdstad.

Tijdens mijn eerste stage was alles zeer nieuw voor mij. Een doordeweekse dag bestond uit het beantwoorden van e-mails, het updaten van de verschillende excel-bestanden en het uitvoeren van check-ins en -outs in de verschillende accommodaties.

De klanten kwamen van overal ter wereld en dat gaf dan ook direct de kans om alle talen die we in onze opleiding geleerd hadden, toe te passen in het echte leven. Na enkele weken, voelde ik me echt thuis in mijn taken en voelde ik me ook reeds deel van de “EazyCity Family”. Het was echt een geslaagde stage!

EazyCity Dublin Team

After an emotional goodbye at the office, I went back to Belgium to finish up my third year. After a few brutal months, I passed all of my exams and – together with my thesis group – we managed to deliver our thesis on time.

During these six months in Belgium, I was still very much in contact with all my colleagues and friends in Ireland. They were all missing me and wanted me to come back so I decided, “Why not do my second internship there as well?” The company promised to give me more responsibilities and after six months, I was on the first Ryanair (*not sponsored unfortunately*) flight back to Dublin.

I was really happy to be back, surrounded by my friends and colleagues and I was enjoying the new responsibilities given to me as well. For this internship they decided to put me in charge of looking after the “Rent File” and making sure that everyone pays on time. As well as looking after some minor maintenance issues and being the point of reference for Brazilian agencies and Brazilian clients.

Ook mocht ik de nieuwe stagiaires trainen voor hun functies. Drie maanden ging dit zo voort en waren mijn dagen zeer goed gevuld. Na deze drie maanden, kwam dan het droevige (maar voor mij ook wel goede) nieuws dat de huidige Assistant Manager haar opzeg had gegeven en mij aangeraden had als haar opvolging. De volgende dag kreeg ik de email van HR dat ik mijn motivatiebrief en CV mocht doorsturen en de dag daarna had ik mijn sollicitatiegesprek.

De daaropvolgende week was zenuwslopend en plots kreeg ik een belletje dat ze mij de perfecte kandidaat vonden voor de job en dat, na mijn stageperiode, mijn contract direct kon beginnen. Ik was zeer vereerd en blij met deze kans en heb deze dan ook meteen aangenomen.

The day after, my training to become the next Assistant Manager started. I find these new responsibilities and tasks very fascinating and I’m really happy that I can stay in Dublin longer than expected.

As from next week, I can officially call myself the new Assistant Branch Manager of EazyCity Dublin and I’m truly grateful to the Erasmushogeschool for giving me the opportunity of doing TWO internships here and giving me all the skills needed to succeed in this new challenge. Thereby giving me a big head start career wise.

Thanks a million to everyone that helped me get to where I am today!

Loris Marchal